Bracia i siostry

Żałosne mówić do kogos pan lub pani bo Pan jest w niebie, jestesmy braćmi i siostrami, i czy do brata swego trzeba mówić na pan? nie.

Zmieniony tekst piosenki Justina Home To Mama


Nie pracuję ciężko, gdy jest to łatwe, umieścić w pracy, gdy trudno Dziewczyna nigdy nie wierzyła w miłość, dopóki nie miała Ciebie To jest więcej niż jeden dzień, a ja nie jestem mądry Nie boję się ci powiedzieć, że jesteś jedyną. budzę się myśląc 'Miłość, Można uruchomić, kiedy czuję się że Życie jest tak dobre, gdy jesteś w pobliżu Masz mnie z ostatnich dni, pokonując cię teraz Bo ja cię do domu wezmę do mamusi, niech ona cię spotka, moich przyjaciół Bo nie ma się z dramatem, więc chcę cię "aż po krańce świata Miłość nie jest warta, ale nie czuję się tak, jakbym na to zasługiwał, lecz wiem ze kochasz mnie, jesteś moją Księżniczką

Miłość jest najpiękniejszym najwspanialszym i najokrutniejszym zarazem uczuciem !

Miłość jest cudowna

Ludzi zdobywa się tylko miłością,
Bez miłości odpychasz ich
o siebie!

Miłość czyni cię człowiekiem

Tylko miłość czyni cię człowiekiem      Miłość nie jest żadnym luksusem dla uczciwego, subtelnego człowieka. Miłości nie można przyrównywać do sentymentalizmu i jałmużny. Miłość nie ma nic wspólnego z solidarnością pomiędzy rządzącymi grupami i partiami. Miłość, znaczy kochać. Kocha się ludzi, a nie systemy, partie i struktury.      Trzeba umieć kochać ludzi nie w oderwaniu od rzeczywistości, ale tych konkretnych obok ciebie. Także tego człowieka, który przychodzi do twego mieszkania na ekranie telewizora, który cierpi głód, jest uciskany, wyzyskiwany i bity.
     Miłość zakłada wprowadzenie w życie tego, co dzisiaj staje się niemodne: skromność, umiejętność rezygnowania z pewnych rzeczy, przyjaźń, dobroć, wierność. Miłość to coś więcej niż dawanie z bogactwa i dobrobytu. Ekonomia miłości opiera się a zasadzie dawania więcej aniżeli się posiada. Kochać - to dawać siebie samego. Czym jestem bez miłości ? Niczym!
Bez miłości jestem wielkim zerem!      Gdybyś stanął nawet na księżycu, a miłości być nie miał - nie masz pojęcia o słońcu.      Gdybyś poznał wszystkie tajemnice morza, a miłości byś nie miał - w twoich oczach nie zaświeci żadna gwiazda.
     Gdybyś posiadał bogactwa całego świata, a miłość byś nie miał - twoje serce stanie się "kamieniem".
     Gdybyś usłyszał twe imię wymawiane w językach wszystkich narodów świata, a miłości byś nie maił - będziesz tylko żywym trupem. Bez miłości jesteś umarłą istotą.
     Możesz być najuboższym, najsłabszym, i najgrzeszniejszym spośród ludzi, ale jeśli masz miłość, możesz żyć. Możesz być trochę przygnębiony zawodem, niepowodzeniem, chorobą, jeśli masz miłość, możesz się ostać. Możesz nie posiadać nawet wielkiego domu, tylko skromny dach nad głową, jeśli masz miłość - wszędzie jesteś u siebie. Możesz nie mieć żadnej posiadłości, ani konta w banku, jeśli masz miłość, jesteś bardzo bogaty.
     Jeśli w tobie jest miłość - masz serce, masz Boga.
Z miłością ma się tak jak ze słońcem.
Kto ma słońce, temu może dużo jeszcze brakować.
Kto słońca nie ma, temu brakuje wszystkiego.

Kocham siebie
     Kiedy byłem jeszcze młody i pełen zapału, powiedziałem pewnemu starszemu i mądrzejszemu ode mnie człowiekowi, że całe moje życie i wszystkie siły chcę poświęcić kochaniu innych. On zaś łagodnie zapytał, czy mam zamiar z równą determinacją kochać siebie. Odparłem, że kochanie innych nie pozwoli mi na to, po prostu zabraknie mi czasu. Było to bardzo wzniosłe oświadczenie. Mój starszy i roztropniejszy przyjaciel zamyślił się, potem przyglądał mi się i w końcu rzekł: "Obrałeś samobójczą drogę". Ja na to z entuzjazmem: "Ale jakże piękna to droga!" Lecz to on miał rację. Po latach pojąłem to, co on zrozumiał już wówczas: prawdziwa miłość do innych wyrasta z prawdziwej miłości do samego siebie.      Aby pojąć, co znaczy kochać samego siebie, należy najpierw zapytać, co znaczy kochać drugą osobę. Ujmując rzecz nieco skrótowo powiedzmy sobie, że uczucie to polega co najmniej na trzech sprawach:
     1. Miłość szanuje i utwierdza bezwarunkową i unikalną wartość osoby kochanej.
     2. Miłość uznaje i próbuje wypełnić potrzeby osoby kochanej.
     3. Miłość przebacza i zapomina niepowodzenia osoby kochanej.

Czym jest miłość?

Istota miłości ...

"To jest przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem..." (J 15,12)

     Czymże jest miłość? Przyjrzyj się kwiatowi róży. Czy róża może powiedzieć: Zapach mój przeznaczam tylko dla dobrych ludzi, a odmawiam go ludziom niegodziwym? Albo czy możesz sobie wyobrazić lampę, która ukrywa swoje światło przed złymi ludźmi, którzy szukają w nim drogi? Mogłaby to zrobić tylko wtedy, gdyby przestała być lampą. Zauważ, jak naturalnie i bez ograniczeń drzewo udziela swego cienia każdemu człowiekowi dobremu i złemu, młodemu i staremu, wysokiemu i niskiemu; wszystkim zwierzętom, każdej żywej istocie, a nawet tym, którzy podcinają jego korzenie. Tak oto określimy pierwszą cechę miłości: nie robi ona żadnych różnic. Właśni dlatego jesteśmy wezwani, by być podobni Bogu, który sprawia, że słońce świeci zarówno nad dobrymi, jak i złymi, że deszcz pada zarówno nad dobrymi, jak i złymi, że deszcz pada zarówno nad świętymi, jak i nad grzesznikami; "bądźcie doskonałymi jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest". Kontempluj w zadziwieniu nieskazitelną doskonałość róży, lampy i drzewa, a zrozumiesz na czym polega istota miłości...      Drugą cechą miłości jest jej bezinteresowność. Bezinteresowność drzewa, kwiatu róży i lampy - dają, nie żądając niczego w zamian. Jak bardzo pogardzamy mężczyzną, który w wyborze żony kieruje się tylko jej posagiem, a nie jej wewnętrznym bogactwem... Ale czy nasze okazywanie miłości nie jest podobne? Szukamy towarzystwa tylko takich ludzi, których obecność sprawia nam przyjemność, a unikamy tych, którzy są nam antypatyczni. Jesteśmy nastawieni przyjaźnie do ludzi, którzy zapewniają nam, to czego od nich oczekujemy - spełniają nasze pragnienia. Wobec reszty jesteśmy obojętni, lub wrodzy... Czasami nasza miłość jest maskowaniem egoizmu i własnych żądz...
     Trzecią cechą miłości jest brak samoświadomości. Miłość tak zapamiętuje się w kochaniu, że traci świadomość samej siebie. To tak jak lampa zajęta świeceniem nie myśli o tym, czy ktoś z jej światła korzysta czy też nie. Podobnie jak kwiat róży rozlewa swoje zapachy, gdyż on nic innego nie potrafi robić, i to niezależnie od tego, czy ktoś się tym zapachem rozkoszuje, czy też nie. Czy też sposób, w jaki drzewo rzuca swój cień. Światło, zapach i cień nie powstają tylko wtedy, gdy w pobliżu znajdują się ludzie i nie znikają po ich odejściu. Owe rzeczy, podobnie jak miłość, istnieją niezależnie od ludzi. One po prostu są, niezależnie od tego, czy ktoś z nich korzysta czy nie. Tak więc one w ogóle nie uzmysławiają sobie, że czynią cos dobrego i że zasługują na pochwałę. Ich lewa ręka nie wie, co czyni prawa...
     Najważniejszą cechą miłości jest wolność. Z chwilą, gdy pojawia się przymus, kontrola albo konflikt, miłość umiera. Drzewo, kwiat róży i lampa pozostawiają całkowitą wolność. Drzewo nie będzie zmuszać, by skorzystać z jego cienia, jeśli będzie grozić udar słoneczny. Lampa nie będzie na siłę oświetlać drogi, by zagubiony w ciemności nie potknął się.
     Pomyślmy o tych wszystkich przymusach i kontrolach ze strony innych ludzi, którym lękliwie poddajemy się. Żyjemy zgodnie z oczekiwaniami innych, by kupić ich miłość, aprobatę, albo z obawy przed ich odejściem - przed strachem samotności....

     Czy miłość jest stanem euforii, objawiającym się drżeniem serca na widok ukochanej osoby, bezkrytycznym zapatrzeniem w nią, dostrzeganiem tylko jej zalet i piękna? Czy jest to ciągły dobry nastrój, uczucie dodające skrzydeł i energii do przenoszenia gór? Nie, to jest zakochanie.
     Zakochanie przeważnie (ale wcale nie jest to regułą!) jest początkową fazą związku, niejako wstępem do miłości. Po jakimś czasie ustępuje relacji coraz dojrzalszej. Wtedy powoli spadają z nosa różowe okulary, zaczynamy widzieć nie tylko zalety ale i wady drugiej osoby. Odkrywamy nie tylko łączące nas podobieństwa ale i różnice. Jest to czas długich, szczerych rozmów, opowieści o swoim życiu, to czas prawdziwego poznawania się. Jeśli dana osoba podoba nam się coraz bardziej i akceptujemy ją pomimo tych cech, które nam nie odpowiadają, jeśli czujemy dotkliwie jej brak zaczyna się miłość. Wtedy kochamy "kogoś" a nie zakochujemy "się".
     Miłość opiera się na trzech filarach:

• poznaniu
• pragnieniu dobra dla drugiej osoby
• decyzji, że właśnie tą osobę wybieram.

Miłość i długa droga zycia

Miłość i długa droga życia      Jak może dwoje ludzi tak do siebie się zbliżyć, tak blisko się zejść, że oboje w tkliwym przywiązaniu lub namiętnym uwielbieniu, pragną razem przez całe życie iść?      To baśniowa tajemnica. Nie można wytłumaczyć, co tych dwoje do siebie tak przyciąga. Może jakiś błysk oka, jakieś poruszenie, uwaga jakaś lub uśmiech Przy każdym spotkaniu biło serce coraz prędzej, żywiej. Każde z nich śniło o tym drugim i razem postanowili wspólnie zamieszkać. Czuli się jak w domu, wchłonięci w tę fascynującą tajemnicę, którą ludzie nazywają miłością. Wrastało się w życie tego drugiego, tak jak dwie gałęzie z jednego pnia i z jednego korzenia wyrastają.
     Lecz droga życia jest długa. Nie każdego dnia biją świąteczne dzwony. Uwielbienie i zachwyt przemijają i przychodzi wiele zwyczajnych monotonnych szarych dni. Z upływem tych dni zauważa się, że ter. drugi posiada nie tylko dobre cechy. Denerwujesz się i myślisz: "Niestety, pomyliłem się".
     Ale to nieprawda. Ty się nie pomyliłeś. Jesteś tylko człowiekiem, jak i wszyscy inni ludzie. Każde życie podlega rytmowi dnia i nocy, prawom niżu i wyżu. i zasadom przypływu i odpływu. Każdego roku będzie wiosna i jesień, lato i zima. Miej cierpliwość w stosunku do samego siebie, a jeszcze więcej w stosunku do partnera. Nie opuszczaj nigdy domu miłości i wierności. Może się zerwać namiętność jak sztorm, który wyrywa wszystko z korzeniami. Jej gwałtowność rzuca jednych ludzi w stronę drugich, innych znowu rozdziela. Jednak pewnego dnia najgwałtowniejszy nawet orkan ucichnie. Wtedy dopiero widzi się rozmiar zniszczenia, które wyrządził. Gdy ukazują się zwiastuny nadchodzącej burzy, nie daj się ponieść panice. Nie rzucaj wszystkiego. Trzymaj się mocno korzeni. Czekaj i miej cierpliwość, bezgraniczną cierpliwość. Sztorm przeminie, prawdziwa miłość pozostanie.

Miłośc pod warunkiem

1. Miłość pod warunkiem      Pierwszy typ miłości jest dla wielu ludzi jedynym znanym rodzajem. Ja nazwałem ją miłością pod warunkiem. Jest to miłość, którą dajemy lub przyjmujemy, gdy spełnione są pewne wymagania. Żeby na nią zasłużyć, trzeba coś zrobić. Jak będziesz grzeczny, tatuś będzie cię kochał. Jeśli sprawdzisz się jako kochanka, jeśli zaspokoisz moje pragnienia, jeśli pójdziesz ze mną do łóżka, będę cię kochał. Rodzice często wyrażają ten rodzaj miłości, mówiąc swoim dzieciom: Jeśli będziesz miał dobre stopnie, jeżeli przestaniesz się z nimi zadawać, jeśli będziesz się ubierał i zachowywał tak, jak chcemy, wówczas będziesz kochany. Jaką miłością jest się obdarzanym w zamian za coś, czego chce partner. Jej motywacja jest z gruntu egoistyczna. Jej celem jest uzyskanie czegoś w zamian za miłość. Spotkałem wiele kobiet, które nie doznały innego rodzaju miłości oprócz tego, który mówi: Pokocham cię, jeśli się ze mną prześpisz. Nie zdają sobie sprawy, że miłość, którą spodziewają się zdobyć poprzez spełnianie czyichś seksualnych zachcianek, jest miłością tanią, która nie może przynieść zadowolenia i nigdy nie jest warta swojej ceny. Ten typ miłosci zademonstrował pewien student, który powiedział mi: Dlaczego mam chcieć miłości, skoro mogę mieć seks? Miłość jest poddaniem się, a seks podbojem. Miłość pod warunkiem jest zawsze od czegoś uzależniona. Wszystko jest świetnie, dopóki spełniane są określone warunki. Gdy pojawia się niechęć - do odbycia stosunku, do przeprowadzenia aborcji - wówczas miłość znika To smutne, ale taka uwarunkowana miłość prawie zawsze zostaje zniszczona, ponieważ prędzej czy później jednemu partnerowi nie uda się spełnić wymagań drugiego. Wiele małżeństw rozpada się, bowiem były zbudowane na tym rodzaju miłości. Okazuje się, że mąż lub żona nie kocha prawdziwej osobowości współmałżonka, lecz jego wyidealizowane, romantyczne wyobrażenie. Kiedy pojawia się rozczarowanie lub oczekiwania przestają być spełniane, wówczas miłość pod warunkiem często zamienia się w złość, a partnerzy w takim związku mogą nigdy się nie dowiedzieć, dlaczego.

Kochajcie sie wzajemnie

Kochajcie się wzajemnie      Pewien młody człowiek, odsiadujący wyrok w więzieniu, powiedział mi kiedyś: "w domu nigdy nie byłem mile widziany. Rodzice mnie nie chcieli". A inny młody więzień, pełen goryczy, wyznał: "Drugi mąż mojej matki bił mnie ciągle, bo mnie nie cierpiał, ponieważ nie byłem jego dzieckiem. Dlatego uciekłem".
     Zrozpaczona kobieta, będąc w stanie skrajnej rezygnacji użalała się przez telefon: "Już dawno zostałam zamordowana. Dlaczego matka nie zabiła mnie przed urodzeniem!"
     W tych wszystkich głosach słyszę krzyk dziecka, przychodzącego na świat, wołanie o ojca i matkę, o ramiona, w których można by się ukryć; prośbę o miłość, dobroć i ciepło domu rodzinnego.
     Dla każdego człowieka powoli staje się coraz bardziej jasne: jeżeli przeżyjemy, to nie dzięki jakiejś doskonałej równowadze sił największych mocarstw świata, nie dzięki dobrobytowi, nie dzięki nauce i technice ani też dzięki cudom elektroniki, ale jedynie i wyłącznie wtedy, gdy uda się nam przestrzegać owego nakazu, który jest fundamentem każdego międzyludzkiego współżycia: "Kochajcie się wzajemnie".

Co to miłość...

Wielka to rzecz miłość.

Ona tylko czyni lekkim to, 
co jest ciężkie i spokojnie znosi wszelkie niepokoje.
To co gorzkie, czyni słodkim. Miłość chce być wolna,
by najskrytsze uczucie nie stało jej na przeszkodzie.
Nad miłość nie ma nic słodszego, niczego mocniejszego,
niczego wyższego, niczego milszego w niebie i na ziemi.
Miłość bowiem zrodzona jest z Boga.
Miłujący daje wszystko za wszystko. Nie patrzy na dary,
lecz zwraca się ponad  dobrami ku obdarowującemu.
Miłość często nie zna miary, lecz ponad wszelką miarę wrze.
Miłość ciężaru nie czuje. Nie patrzy na trudy. Więcej chce
pozyskać, niż może. Nie powołuje się na niemożność,
bo sądzi, że wszystko może i że wszystko jej wolno.
Miłość czuwa, a śpiąc nie śpi. Znużona, nie męczy się,
powstrzymywana - nie jest ograniczona, przestraszona -
nie jest zaniepokojona. Jeśli ktoś kocha - 
wie, co to słowo oznacza. Miłość jest skora, szczera, 
pobożna, przyjemna i miła, mocna, cierpliwa, wierna,
roztropna, wielkoduszna i siebie samej nigdy nie szuka.
Gdzie bowiem ktoś szuka siebie, tam odpada od miłości.
Miłość jest rozważna, pokorna i prawa. Trzeźwa, czysta,
stała, spokojna i we wszystkich zmysłach strzeżona.
Jest wierna, wdzięczna i ufna. Kto nie jest gotów
wszystkiego ścierpieć i stać do dyspozycji umiłowanego,
nie jest godny zwać się miłośnikiem. Kto kocha,
wszystko co otrzymał, umieszcza poniżej ukochanego.

Miłość Boga

Wielu ludzi myśli: Pismo święte to nie dla mnie.
Jest zbyt trudne, nie potrafiłbym nic zrozumieć.
Lecz jeśli ktoś zdobędzie się na wysiłek zdarcia pierwszej "warstwy"
poprzez skupienie i modlitwę, za każdym razem
odkryje nowe i zaskakujące wspaniałości.
A przede wszystkim zostanie bezgranicznie zadziwiony jednoznacznością
biblijnego boskiego posłania: BÓG CIĘ KOCHA.

Kula armatnia      Pewna księżniczka dostała na urodziny od swego narzeczonego ciężką, choć niezbyt dużą paczkę, o dziwnym okrągłym kształcie.
     Zaciekawiona rozpakowała ją szybciutko i znalazła w środku kulę armatnią. Rozczarowana, ze złością rzuciła kulę na podłogę.
     Wtedy pękła zewnętrzna czarna powłoka i ukazała się mniejsza kula w pięknym srebrzystym kolorze. Księżniczka podbiegła i ujęła ją w dłonie. Obracając ją, przypadkowo przycisnęła lekko w pewnym punkcie jej powierzchnię. I oto srebrna otoczka otworzyła się, odsłaniając wspaniałą, złotą szkatułkę.
     Teraz księżniczka łatwo otworzyła złote pudełeczko, w środku którego na miękkiej czarnej materii spoczywał cudowny pierścionek, połyskujący brylancikami tworzącymi dwa słowa: KOCHAM CIĘ.

Wspaniała Miłość

     On był mężczyzną potężnym, o donośnym głosie i szorstkim sposobie bycie. Zaś ona - kobieta łagodną i delikatną. Pobrali się. On dbał, by niczego jej nie brakowało, a ona zajmowała się domem i dziećmi. Później dzieci dorosły, pozakładały własne rodziny i odeszły. Historia, jakich wiele.
     Lecz kiedy wszystkie dzieci były już urządzone, kobieta straciła swój zwykły uśmiech, stawała się coraz bardziej wątła i blada. Nie mogła już jeść i w krótkim czasie przestała podnosić się z łóżka.
Zmartwiony mąż umieścił ją w szpitalu.
     Lecz chociaż u jej wezgłowia zbierali się najlepsi lekarze i specjaliści, żadnemu z nich nie udało się określić, na co zachorowała kobieta. Potrząsali tylko głowami.
     Ostatni lekarz poprosił na stronę męża i rzekł:
     - Ośmieliłbym się powiedzieć, że po prostu... pańska żona nie chce już dłużej żyć...
     Mężczyzna w milczeniu usiadł przy łóżku żony i ujął ją za rękę. Była to mała, drobna rączka, która zupełnie ginęła w potężnej dłoni mężczyzny. Potem rzekł zdecydowanie swym donośnym głosem:
     - Ty nie umrzesz!
     - Dlaczego? - zapytała kobieta lekko wzdychając.
     - Ponieważ ja cię potrzebuję!
     - To dlaczego wcześniej mi o tym nie powiedziałeś?
     Od tej chwili stan zdrowia kobiety zaczął się szybko poprawiać. Dzisiaj czuję się doskonale. A lekarze i znani specjaliści nadal zadają sobie pytanie, jaka choroba ją dotknęła i cóż za wspaniałe lekarstwo uzdrowiło ją w tak krótkim czasie.


     Nigdy nie czekaj do jutra, by powiedzieć komuś, że go kochasz. Uczyń to dzisiaj. Nie myśl: "Moja mama, moje dzieci, moja żona lub mąż doskonale o tym wiedzą". Miłość to życie. Istnieje kraina umarłych i kraina żywych. Tym, co je różni, jest miłość.

Tragiczne rozstrzygnięcie zerwania

Był chłopak który ciągle cierpiał, nikt go nie lubiał, nikt go nie kochał, wychowywał sie bez rodziców. Pewnego dnia poznal dziewczynę która miała na imię Asia. w 6 dniu zwiazku poszedł do niej do domu, ona otworzyła mówiąc: Sorka nie możemy być razem żegnaj"
Uciekł do swojego domu i popełnił samobójstwo. Gdy ona dowiedziała sie o tym , była załamana, popadła w depresję, pocięła żyły i skoczyła z 4 piętra, zginęła na miejscu.
Ta historia jest wymyślona prze ze mnie. Myślę że się spodoba wam

Smutna Miłość

Posłuchajcie, to przykre jest, naprawdę warto posłuchac tej historii

Szkolna Miłośc bez wzajemności

był chłopak który miał 15 lat, był normalnym nastolatkiem, miał przyjaciół,lecz nie miał dziewczyny. chodził do szkoły do 3 gimnazjum.
W klasie była dziewczyna która mu sie podobała już od 6 miesięcy ale nie zwracała na niego uwagi. Gdy pewnego dnia odważył się do niej zagadać ona powiedziała żeby spadał bo jest dla niej za brzydki.
uciekł do szkolnej piwnicy, tam znalazł sznurek, wziął krzesło i się powiesił.
Gdy cała szkoła dowiedziała się o tym, ta dziewczyna uciekła do łazienki i zaczęła płakać że przez nią się zabił, gdy wróciła do domu wzięła nóż i popełniła samobójstwo żeby być razem z nim.

Smutna historia miłosna

posłuchajcie tej historii
Ona miała 15 lat, on 16
Gdy dowiedział się że ona zerwała z nim nie namyślając się,
poszedł na most, powiedział, to koniec nie chcę dalej zyć,
skoczył, zginął na miejscu, gdy nastepnego dnia ona dowiedziała się
że skoczył z mostu i zginął wzięła żyletkę pocięła żyły, nikt ją nie zauważył leżącą w jej pokoju, umarła.

Wakacje w Turcji

Wspominam wakacje z Turcji, było super!!!!!!!

Ciepło, romantycznie z dziewczyną <3 oraz super atrakcje <3 <3

Muzyka pociesza mnie zawsze!!

Kocham Muzyke najbardziej na swiecie ona leczy wszystkie moje rany, ona sprawia ze czuje sie szczesliwy, Muzyka nigdy nie rani, więc nie będę cierpiał przez nią.

10 lipca

Szary... w takim kolorze są bloki za oknem, ulice i niebo. U mnie równie dobrze mógłby się nazywać ,,różowy" albo zielony, bo wszystko co mnie otacza, ma taki sam, monotonny kolor. Całe moje życie, a więc szkoła i trzydzieści metrów na drugim piętrze, które dzielę z moją szaloną mamą. Mama nie zauważa ciasnoty i nudy która wychodzi z naszego domu drzwiami i oknami... Z drugiej strony, co ma zrobić? I tak raczej nie ma na to żadnego wpływu...
Patrzyłam na rozmazaną w kroplach deszczu Warszawę, która mimo to tęskniła życiem. U mnie wlokło się ono powoli i bezsensownie... Ta brzydka pogoda wprawiała mnie w tak ponury nastrój, że wszystkiego mi się odechciało. W ciągu dnia nie robiłam nic pożytecznego ani nic ciekawego. Czas płynął mi rozwlekle a jednak szybko mijał. Marnowałam tak dzień po dniu. A to już dziesiąty lipca, czternasty dzień wakacji.
Gdy mama wróciła z pracy, było już prawie ciemno. To dlatego, że błękit nieba i blask słońca schował się pod grubą pierzyną ciemnych chmur. Jadłyśmy obiad i nagle zgasło światło.
- nie ma prądu - powiedziała mama - pójdę poszukać świeczki.
Zaparzyłyśmy sobie herbatę, upiekłam dziś szarlotkę. Usiadłyśmy przy jedynej świeczce, jaką udało się znaleźć mamie. Zaczęłyśmy rozmowę, ktorej towarzyszył wyjątkowy nastrój.
- Wiesz, strasznie mi smutno w te deszczowe dni i do tego tak samotnie... - poskarżyłam się.
- Ja pracuję cały dzień, ale nie możesz z kimś się umówić?
- Z kim, mamo? Przecież wszystkie moje koleżanki wyjechały.
Płomień poruszał się, a światło od niego mrugało... Mama wypiła łyk herbaty.
-właśnie dlatego chciałam z tobą porozmawiać... Wiesz że jak byly zapisy na tę wycieczkę, nie byłaś w stanie jechać - powiedziała i zaczęła nabierać ciasto na łyżeczkę.
-Wiem... - westchnęłam i wzięłam szklankę do rąk.
- A ja wiem, że jest ci przykro.. I tak sobie myślałam...Szklanka była bardzo ciepła, a płomień ognia jasny. Zaczęłam się zastanawiać co chce mi powiedzieć mama.
- No słucham, mamo - ponagliłam.
Odstawiła talerzyk. Ogień na który patrzyłam przez szkło szklanki wydawał się być rozmazany. Przestałam tak robić, bo pomyślałam, że mama czuje się przez to lekceważona. Postawiłam szklankę na stoliku.
- Tak myślałam, a może i my byśmy pojechały na wakacje? Hm? Co ty na to? - patrzyła na mnie.
Okno świecił, krople deszczu jak kryształki odbijały światło ulicznych latarni. Jutro tez miało padać, miało być ponuro i szaro. Ale mimo wszystko, uśmiechnęłam się - byłam bardzo zadowolona.
- Oj mamo! To świetny pomysł! Przytuliłam ją - pojedziemy nad morze? do Ustki?
- Wiesz, myślałam o górach.
- Zakopane?
Puściła mnie i popiła herbatą szarlotkę.
Chciałam pokazać ci inną małą miejscowość w Bieszczadach. Chciałam pojechać z tobą do Ciasnej. Tam też jest pięknie...
Do Ciasnej? - zapytałam.
Patrzyłam na płomień świeczki. Wolałabym jechać gdzie indziej, w miejsce bardziej popularne... Podchodziłam do tego inaczej niż mama. Mi, oprócz wypoczynku, zależało na dobrej zabawie, miłym towarzystwie... Nie chciałam robić mamie przykrości, a poza tym, może i tam będzie fajnie, nawiążę jakieś nowe znajomości...
- Jak byłam w twoim wieku, jeździłam tam na wakacje. Tamto miejsce ma dla mnie wartość sentymentalną - uśmiechnęła się.
- Dlaczego? - zapytałam zaciekawiona.
Nie odpowiedziała od razu. Oparła się o poręcz wersalki i zgięła przed sobą nogi, tak że przypominały kształtem górę. Trzymała w rękach herbatę, patrzyła się na ogień.
- Mieszkałam w takim malutkim domku. Kolegowałam się z córką właścicieli. Miałam taki ładny pokój z widokiem na góry... Właśnie do nich chciałam pojechać.
- Dobrze, pojedźmy tam - uśmiechnęłam się.
Jestem pewna, że ci się spodoba.
- Ta pani to twoja przyjaciółka, tak?
- Tak - odpowiedziała.
- Ona, miejsce do którego jeździłaś w młodzieńczych latach, to dlatego ta miejscowość ma dla ciebie wartość sentymentalną? - zapytałam z ciekawością uśmiechając się.
- To też.
- A co jeszcze?
Popatrzyła na mnie, potem na płomień świecy. Kończyła pić herbatę. Czekałam aż ją wypije i mi odpowie. Widziałam jak rdzawy płyn ucieka, jak zmniejsza swą objętość. Wkrótce postawiła pustą szklankę na stole. Ale mi nie odpowiedziała...

Najlepszy Przyjaciel

Był weekend. Wraz z moją przyjaciółką Izą wybrałyśmy się na lody, a potem poszłyśmy na spacer do parku. Od samego początku zauważyłam, że Iza coś przede mną ukrywa. W tym dniu była nieśmiała co do niej było nie podobne, bo zawsze była rozgadana i nigdy jej się nie zamykała buzia. Zdziwiło mnie, ale nie chciałam pytać o co chodzi. Trochę poplotkowałyśmy, śmiałyśmy się i w końcu poszłyśmy w swoje drogi. Szłam do domu trochę nierozgarnięta. Nie wiedziałam co dzisiejszego dnia stało się Izie. Była godzina 16:00. Za godzinę miałam iść na pizzę z moim 16-letnim Kamilem. Już się szykowałam kiedy przyszedł sms "Wybacz kochanie, ale nie dam rady wyrobić się na 17. Może 19? Przepraszam" W tamtej chwili niczego się nie domyślałam. Odpisałam mu, że ok. Niech będzie 19. Postanowiłam wziąć psa na spacer. Poszłam z nim do mojego ulubionego parku. Puściłam go. Swobodnie biegał, kiedy nagle Feliks (Mój pies) zaczął biec w stronę jakieś pary. Pobiegłam za nim i rozpoznałam mojego Kamila z Izą. Trzymali się za ręce i patrzyli mi prosto w twarz. Po minie Kamila było widać, że chciał coś powiedzieć, ale zrezygnował. Miałam łzy w oczach. Wzięłam Feliksa i pobiegłam w stronę domu. Kamil za mną także pobiegł. Zatrzymał mnie w połowie drogi i przepraszał na kolanach. Po kilku minutach doszła Iza. Kamil powiedział, że to był, tylko jeden raz. Iza wybuchła gniewem i rzekła: "Jeden raz? Myślałam, że mnie kochasz. A te sms od miesiaca? I, że nie możesz się doczekać się kiedy znowu się spotkamy. Zależało Ci, tylko na seksie!" Wtedy ugięły się pode mną nogi. Nie wytrzymałam i uderzyłam go. Dobiegłam do domu cała zapłakana. Wzięłam nożyczki i zaczęłam ciąć wszystkie jego prezenty. Potem płakałam w poduszkę. Feliks położył się koło mnie i zaczął lizać mnie po dłoni. Przytuliłam go mocno. Straciłam chłopaka i przyjaciółkę. Nie chciałam im znać. Nauczyłam się jednego. Ludzoe wciąż Cię krzywdzą, ale to tak naprawdę pies jest Twoim najlepszym przyjacielem

Przyjaźń- Ku przestrodze

Była z Nim przez te wszystkie miesiące, każdego dnia, nawet kiedy sama potrzebowała wsparcia, była dla Niego. Przyzwyczaił się do Niej, a ona nie wyobrażała sobie dnia bez jego głupiego pytania „Co tam?”. Czekała, wpatrując się w ekran komputera, mając nadzieje, że zaraz usłyszy upragniony dźwięk czatu, który wydawał jej się dźwiękiem Jego słów. Nie wydawało jej się nic w tym dziwnego, że codziennie piszą o innej dziewczynie. Nie zważała na to. Chciała być po prostu obecna w Jego życiu, nawet jeżeli pojawi się w nim inna kobieta. Nie stanowiło to dla niej wtedy przeszkody. On również nie zastanawiał się nad jej uczuciami. Potrzebował wsparcia, a ona mu je dawała, tak po prostu, bez niczego.
W końcu dopiął swego. Po pół roku starań, zdobył tę wymarzoną dziewczynę. Wydawało się, że może góry przenosić. Euforia ogarniała Go w każdej sekundzie, kiedy z nią przebywał. A ta druga? Nadal dzielił się z nią przeżyciami, ale odsunęła się trochę w cień. W końcu sama przyłożyła do tego rękę.
Minęły dwa miesiące, On wyjechał. Nie miała z Nim żadnego kontaktu. Odliczała dni do Jego powrotu. Wrócił. Ale nie było już tak samo. Już się nie uśmiechał. Nie był szczęśliwy. O nie. A wydawało się, że miłość to jedyne czego Mu brakuje. Ale nie przypuszczał, że przyjaźni będzie Mu brakowało do tego stopnia, że miłość przestanie mieć dla niego tak duże znaczenie. Dźwięk czatu bardzo rzadko dał się słyszeć w jej czterech ścianach. Ona już wiedziała. Zdawała sobie sprawę z tego, jak pomylili. Bali się tak bardzo, że zranią się wzajemnie. Nie chcieli zaryzykować, bali się co będzie, jeśli coś nie wyjdzie. Aż w końcu kontakt urwał się zupełnie. Przez co? Przez strach, który hamował im dostęp do prawdziwego szczęścia i uczucia. Wierzyli, że ich przyjaźń jest wyjątkowa, że nie zostanie zniszczona przez inne uczucie. Ten przypadek jednak nie był wyjątkiem od reguły. Bo te wyjątki po prostu nie istnieją.
Ta historia dowodzi, że nie ma przyjaźni damsko- męskiej. Prędzej czy później, któraś ze stron albo i obie poczują coś więcej, to jest nieuniknione. Warto zdawać sobie z tego sprawę, bo z bagna zwanego nieszczęśliwą miłością wychodzi się w najlepszym przypadku bardzo długo, ale zawsze pozostaje blizna, która nie zaleczy się nigdy.

Siedzę, marzę, i robie foty jak zwykle a wy co robicie?

Uśmiech i szczęście

Uśmiech człowieka jest najważniejszy, najwazniejsze jest to żeby być szczęśliwym

Oni którzy kochali sie nad zycie

On leżał na podłodze, ona spacerowała z myslą że on nic sobie nie zrobi, lecz myliła się, wziął nóż i zabił się, gdy ona o tym usłyszała, poszła na most i skoczyła żeby być razem z nim.

Miłość

Musieliście kiedyś wybierać między ważnymi dla was sprawami ?
Ale takimi które mogą odmienić całe wasze życie ?
Tak było ze mną .
Nazywam się Alexandra Wilson , mam 16 lat. Jestem w 3 gimnazjum.
Moja najlepsza przyjaciółka to Kath - Katherina Black , chodzimy razem do klasy, znamy się od urodzenia , tak jak wcześniej nasi ojcowie.
Pewnie zauważyliście że jak na Polki mamy dziwne imiona i nazwiska .
No cóż, szczerze jest to przypadek, nasi ojcowie pochodzą z dzielnicy gdzie każdy ma zagraniczne nazwisko , a imiona to zasługa naszych matek. One nie znoszą zwyczajnych tradycyjnych imion.
Ja i Kath jesteśmy jak siostry. Niektórzy mówią że nawet bliźniaczki. Ale to coś między nami, ta więź, jest sto razy mocniejsza. Nie wiem co bym bez niej zrobiła. Nie mogę zliczyć ile razy wskazywała mi dobry kierunek, ile razy mnie rozweselała , bądź ile razy komuś wygarnęła w moim imieniu. Tym samym jestem dla niej . Obie wiemy że jeśli jednej się nie układa może przyjść do drugiej i na pewno razem coś wymyślimy.

No dobrze, o naszej dwójce można opowiadać w nieskończoność. Ale to nie koniec .
Mam także chłopaka. Nazywa się Adam, jest przystojnym brunetem o zielonych oczach, dobrze zbudowany - gra w nogę.
Jest kapitanem drużyny, przez co strasznie do siebie pasujemy bo ja jestem kapitanem cheerleaderek . Wyglądem też jesteśmy podobni, ja także mam brązowe włosy , tyle że moje oczy są nie tyle zielone co podchodzą pod szary .

Jesteśmy parą idealną , mimo że mieszkamy w kompletnej dziurze to tutaj nasz związek jest fenomenem. każdy o nas słyszał . Każdy chce być jak my. Ja sama chodziłam jak na skrzydłach rozpływając się na swoim życiem, jednak nie wiedziałam że wszystko jeszcze przede mną ...

Miłość

Kategorie

• wszystkie

niedziela, 03 października 2010 18:27

Bylo cieplo. promienie slonca grzaly jak nigdy.Nikt nie przypusczal ze w tym dniu moglo sie cos stac.A jednak te dni mialy cos w sobie pieknego i milego. A w tym sloneczna milosc. Rankiem.... szybko uporal sie ze sprzataniem. Na godz 16 byl juz gotowy do wyjscia. Umowil sie z... Chodzil z nia ponad rok.Nie mogl bez niej zyc... Byl umowiony kolo kawiarni.Gdy przyszla powital ja serdecnym pocalunkiem.... zaproponowala mu spacer. Zgodzil sie. Spacerowali po parku rozmawiali, zartowali. Byli soba tak zajeci ze nie zauwazyli jak robi sie ciemno
- Nie wiem jak Ci to powiedziec,ale ja Cie kocham.
- Ja tez Cie kocham - powiedzial i przytulił sie do niej.
- Kocham Cie moja najdrozsza. Jestes tylko moja nikogo wiecej.
To bylo piekne. Spotykali sie czesto.

***

Zaczela go unikac. On udawal , ze to nieprawda. Kochal ja i to go oslepilo. Wiedzial ze juz ma innego. Byla wtedy taka jak jakiej nie chcial znac. Ktoregos dnia spotkali sie na ulicy.
- Czesc- powiedziala.
Odpowiedzial jej, ale glos jego drzal. Zrozumiala ze on wie o wszystkim.Bala sie jakby zrobila cos zlego.
- Nie jestem taki jak o mnie myslisz. Kocham Cie i chce abys byla szczesliwa ale Ty tego nie chcesz.Niszczysz siebie i swoich przyjaciol, bo wierzysz tylko w siebie- mowil drzacym glosem.
Nie rozumiala jego slow. Chciala cos powiedziec ale z jego oczu plynely lzy. I tak sie rozstali...

***

Kiedys byl wiecznie wesoly dlatego nazywali go chlopakiem radosci,a teraz to chlopak smutku....
- Co Ci jest?
Nie chcial powiedziec.
- I tak mi nie pomozecie. Jestem w krainie smutku i tam pozostame...
Po raz pierwszy widzielismy jego lzy. Kiedy wracalismy z zabawy....zaprosil nas do siebie. Polozyl sie na tapczanie i zaczal mowic o roznych sprawach. nagle chwycil sie za kark i zaczal jeczec. Szybko zawiadomilismy pogotowie. Lekarz stwierdzil atak serca z wyczerpania.bedzie zyl jeszcze jeden dzien.Siedzielismy przy nim caly czas. odzyskal przytomnosc. Pierwsze slowo wypowiedziane przez....to prosil abym zostal tylko ja.Gdy wszyscy wyszli dlugo rozmawial o niej.
- Dzis odejde z tego świata... bede mial 18 lat...
Nie mógł mówic. Wymawial tylko końcówki Nie wiem czy z bolu czy dlatego ze musiał odejść - ale raczej z obu przyczyn.
- Pozdrow go ode mnie. Nie zapomnij powiedziec ze zycie jest piekne i nikt go nie przelamie nawet moje lzy.
Powiedzial jeszcze dwa zdania.
- Nie goncie go za to,gdy bedzie mu źle pomozcie mu. Prosze was.
Do pokoju weszli wszyscy...mowil dalej.
- Mam 18 lat i trudno mi odejsc tak daleko. Czy tak musi byc?
Jego lzy laly sie na poduszke.
- Przelamalem wiele przeszkod,ale teraz jest ostatnia i najtrudniejsza. Odchodze od was juz na zawsze nie zobaczmy sie juz nigdy ale pamietajcie ze kiedys bylem pelny radosci,a teraz jej nie mam. gdy bede mial 20 lat powiedz jej niech polozy na moj grob bialy gozdzik i nie mowcie o niczym wiecej. Czuje ze mnie cos ciagnie. Mamo kochana komu zrobilam krzywde?tato kochany czy ja musze od was odejsc? Ja chce zyc razem z wami. Nie chce umierac.
Trzymal kurczowo moja reke. Plakal z bolu. Nagle puscil mnie i rzekl :
- Niestety ale zapomnijcie o mnie. Nie martwcie sie kochani. Zycie sie wam ulozy. Zycze wam szczescia kochani,szkoda,że nie moge sie pozegnac z... Ona jest teraz daleko ale to dobrze teraz napewno pocalowala swojego chlopaka tak jak mnie przed paroma miesiacami.Zegnaj.... Zegnajcie kochani i ja zawsze bede o was pamietal. Zegnaj O..... - nie skonczyl
Umarl o 24. W tym dniu skonczyl 18 lat. Przyjechlem do domu w drodze spotkalem ...Byla wesola jak zawsze.
- Co jest? Wygladasz jakbys calą noc nie spal- spytala.
- Dokad idziesz?
- Do kolegi.
- Co robilaś o 24? Bylas z chlopakiem i calowalas go o tej porze?
Byla zdziwiona.
- Skad o tym wiesz?
Ja dziwilem sie ...skad o tym wiedzial.
- Ach masz pozdrowienia od...
- A dawno go nie widzialam podrow go.
- Za pozno moglas to zrobic wczesniej,mniej by cierpial.
- A co sie stalo zachorowal?
- Ach zeby tylko cieszylbym sie razem z Toba. Ale niestety zachorowal a Ty go zabilas. Powoli wylamywalas mu rece nogi i w koncu zostalo tylko serce. Lecz Ty jestes zbyt skapa. Zabralas mu wszystko. Zniszczylas i zostaly tylko wspomnienia . Widzialem jak nie chcial odejsc...Chcial zyc. Wiesz jaki byl ten chlopak tak go nienawidzilas.
- Powiedz co sie stalo? Chyba nie chcesz powiedziec ze.... umarl.
- Tak .... umarl. Jedyna prosba do Ciebie to masz mu polozyc bialy gozdzik gdy bedzie mial 20 lat.
Pierwszy raz zobaczylem w jej oczach lzy. Plakala jak dziecko ale zebrala sie szybko i pojechala do ..... Wpadla do mieszkania i ujrzalala zwloki chlopaka w czarnyn slubnym garniturze.Teraz byl usmiechniety. Uklekla kolo niego i pocalowala go.Teraz kiedy nie zyl pokochala go bardziej ale bylo za pozno...
- Kocham Cie - krzyknela kilka razy.
- Slyszysz? Kocham Cie!!!
Bylo cicho. Usta jej drzaly. Plakala cichym glosem.
- Nie placz.Wstan... Nie zyje. Zapomnij o nim. On Cie nie slyszy...
- Nie ja pojde za nim.
Wziela noz i przebila sobie serce. Upadla kolo zwlok chlopaka. Wokolo nich rozlala sie krew. Teraz laczyla ich prawdziwa milosc.

Marzenia

  "Dreeeeam, dream, dream, dream".
     Muzyka brzmiała z daleka jak małe srebrne dzwoneczki. Ogromne białe płatki śniegu tańczyły w powietrzu - wirując z wdziękiem jak baletnice z najlepszego musicalu. Zatrzymując się na moment w świetle ulicznych lamp jak modelki w świetle fleszy fotografów, całując nosy i policzki przechodniów, zmęczone, miękko opadały w dół. Ciepłe światła dekoracji Bożonarodzeniowych migotały w wystawach sklepowych. Stare miasto wyglądało jak kartonowy teatr! Och, jak cudownie, wdychałam całą sobą tę unikatową atmosferę świąt.
     Wieczorem przed snem pomyślałam, że jednak cieszę się, że biuro, w którym pracuję, przeniesiono w okolice Starego Miasta. Przypomniało mi się, że marzyłam kiedyś o tym, żeby pracować na Starym Mieście, otoczona starymi murami, pomiędzy kościołami, które przeżyły już tak wiele. Takie małe, dziecinne, zapomniane, marzenie. O którym oczywiście zapomniałam i nie szukałam pracy szczególnie w tym miejscu.
     A teraz zdumienie. Pan Bóg pamiętał o takim małym marzeniu? Zdumienie, że jednak to prawda: my śpimy, a w trakcie naszego snu, Pan Bóg spełnia nasze marzenia. Nawet te najmniejsze. Kimże jestem, że o nich pamięta?
     Myślałam o tym, kładąc się spać....
     Nagle poczułam, że ktoś mnie budzi. Otworzyłam oczy i zobaczyłam Anioła siedzącego obok mnie.
     - Przyszedłem aby odpowiedzieć na twoje pytania - powiedział.
     Wziął mnie za rękę i zaprowadził do okna:
     - Spójrz w górę.
     Spojrzałam... a w górze było czarne niebo pełne świetlistych gwiazd.
     - Widzisz gwiazdy? - kontynuował - to właśnie ludzkie marzenia i życzenia. Ludzie marzą, mają głowy pełne snów. Kładą się spać, a te marzenia są w nich, krążą nad ich głowami. A wtedy my, Anioły, w samym środku nocy przychodzimy do ludzi, aby zebrać te marzenia. I umieszczamy je na niebie!!. To jest cała tajemnica!! Zbieramy wszystkie marzenia, nawet te najmniejsze. Pan Bóg powtarza nam: "ludzkie marzenia to bardzo cenny wymiar ludzkiego życia. Dlatego uważajcie i bądźcie bardzo ostrożni. Nie pozwólcie, aby jakiekolwiek marzenie zostało upuszczone".
     Przerwał i spojrzał na mnie. Wpatrywałam się w niego, a on uśmiechnął się.
     - Ale. Musisz pamiętać. Jest jeden warunek. Jeden bardzo ważny warunek. Tylko jeśli ten warunek jest spełniony, jesteśmy w stanie zebrać marzenia. Jest to możliwe...
     Usiadł na parapecie i patrzył na mnie uważnie.
     -.... Jest to możliwe tylko wtedy, gdy marzenie zostało powierzone Panu Bogu.
     - Co to znaczy? - zdziwiłam się.
     - To jest proste. Wystarczy, że przed snem powiesz Panu, że oddajesz Jemu swoje marzenia i poprosisz, aby On się nimi zaopiekował.
     - To rzeczywiście proste! - znowu byłam zdziwiona, tym razem, że to takie proste.
     - Wydaje się to rzeczywiście proste - powiedział Anioł, ale wyglądał trochę smutno - Ale w praktyce... nie zawsze jest to takie łatwe. Są ludzie, którzy nie wierzą w Boga, nawet o Nim nie myślą, więc nie ma szans, aby oddali Bogu swoje marzenia. Inni znowu nie chcą oddać Panu Bogu swoich marzeń. Boją się, że je stracą na zawsze. Trzymają je w sobie i nie wiedzą, że przez to nie mogą być one spełnione. Inni znowu zupełnie przestali marzyć, gdy dorośli. I to wszystko jest dla nas, Aniołów, bardzo smutne.
     Westchnął. Chciałam go objąć i pocieszyć, ale bałam się ruszyć, żeby nie zniknął. Na szczęście za moment znowu się uśmiechał.
     - Jednak mamy również powody do radości. Wiele, wiele ludzi marzy i powierza Bogu swoje marzenia. A my zbieramy te powierzone Bogu marzenia i wieszamy na nieboskłonie. I w tym momencie marzenia staja się częścią świata - od tej pory nigdy już nie zgina.
     A Pan Bóg... On nigdy nie zapomina o waszych marzeniach i wie dokładnie, które gwiazdy są czyje.
     Uwielbia przechadzać się po niebie pomiędzy nimi. Ogląda je i cieszy się każdą gwiazdą, nawet jeśli jest bardzo mała i niezdarna, i świeci bardzo niepewnie. Cieszy się, bo każda gwiazda jest wyrazem zaufania człowieka do Boga.
     - No, dobrze - przerwałam - ale czy Pan Bóg spełni każde marzenie? Znam ludzi, którzy marzyli i ich marzenia nie spełniły się. No tak, mówiłeś, że mogły być marzenia nie powierzone Bogu. Ale jeśli są powierzone, czy zawsze są spełniane?
     - Masz rację. Ludzie mają też czasem marzenia, które nie zawsze są dobre dla nich. Oni sami nie zawsze to wiedzą, bo tylko Bóg jest Tym, Który Wie Wszystko. Ale ludzie, którzy ufają Bogu, wiedzą też, że On zweryfikuje ich marzenia, używając swojej Mądrości, Dobroci i Miłości. I to On decyduje, które marzenia mają zostać na zawsze na niebie - i świecić Blaskiem Gwiazd Zaufania (a cieszy się nimi, jak wszystkimi innymi), a które mają zostać spełnione i kiedy jest Czas ich spełnienia. Które gwiazdy mają zostać połączone, a które rozdzielone. Które muszą być ociosane, które muszą nauczyć się większej pokory, a którym trzeba dodać odwagi. Tutaj my Anioły mamy dużo pracy. To nasza rola przekonać Nieśmiałego Marzyciela, że bez jego działania, Bóg sam nie może wiele zdziałać. Bóg z każdego snu wyciąga tę dobrą cząstkę, łączy ją z inną i w tym sensie każde marzenie, nawet jeśli jest bardzo niedobre w filozofii Bożej, zostaje przemienione w Dobro w momencie, gdy zostanie powierzone Panu Bogu.
     Rozumiesz więc, co znaczy, że możesz spać, a marzenia się spełniają? Tylko trzeba je mieć. I mieć je w Panu. Każdy może ich mieć tyle, ile tylko zapragnie. Pan Bóg raczej smuci się ich brakiem, niż nadmiarem. I wiesz co, powiem tylko tobie, że twój zbiór gwiazd jest ostatnio bardzo mały. Pan Bóg nie za bardzo ma z czego wybierać. Czy coś się stało?
     Ach, muszę lecieć. - zerwał się nagle, nie czekając na moją odpowiedź. - Wiesz, za parę dni obchodzimy Urodziny Naszego Pana i z tej okazji przygotowujemy Program Niespodzianek dla Ziemi i na nasze przyjęcie w niebie. Mamy skrzydła pełne roboty!! Pomyśl o tym co powiedziałem, a ja wrócę pewnej nocy, by odpowiedzieć na twoje dalsze pytania.
     Wstał i ....zniknął. Po minucie zobaczyłam go za oknem, wiszącego w powietrzu. Zapukał w okno i powiedział (nie wiem, jak to się stało, że słyszałam jego łagodny cichy głos, ale słyszałam).
     - Zapomniałem powiedzieć!. To okres Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Bardzo ważny czas dla ludzi, w którym to czasie pojawia się szczególnie dużo marzeń i życzeń. Pamiętaj! Gdy w czasie świąt będziecie składać sobie nawzajem życzenia, wieszajcie te marzenia od razu na niebie! To bardzo pomoże nam w pracy!
     Pomachał mi i odleciał.
     A mi nasunęło się jeszcze jedno pytanie.... a może niedowierzanie....
     Czy my, dorośli, mamy rzeczywiście tak beztrosko marzyć jak dzieci?
     Ale jego już nie było, aby odpowiedzieć na moje pytanie.
     Zostałam tak z oczami utkwionymi w niebo, myśląc o gwiazdozbiorze własnych marzeń.
     Po długiej chwili.... położyłam się dalej spać. Postanowiłam mieć wiele marzeń i ogarnęło mnie silne nieodparte przeczucie, że coś pozytywnego wydarzy się wkrótce.

To było spokojne popołudnie. On zastanawiał się czy skoczyć.

Oboje widzieli w sobie coś wyjątkowego.Od samego przedszkola , kiedy to zobaczyli swoje twarze poraz pierwszy.Nigdy nie znali się bliżej.Dopiero w 1 gimnazjum zaczęli się przyjaznic.Okazało się że byli dla siebie idealni.Zakochani w sobie postanowili zacząć budować związek.Wszystko było idealne.Jak w każdym związku sprzeczali sie ze sobą, ale kochali sie i to było najwazniejsze.Dziwie sie sama jak to możliwe ze w tym wieku można chciec poważnego związku?.To miało miejsce kilka tygodni przed zakończeniem szkoły gimnazjalnej. Podszedł do niej i powiedział te słowa "zrywam z tobą.kocham cie Julka.zawsze kochałem i będę kochać.ale muszę to zrobić.ty mnie nie kochasz. wiem to . Wczoraj widziałem cie jak pocałowałaś Tomka.z jednej strony żałuje że cie poznałem . przez ciebie będę cierpiał.Kinga wszystko mi opowiedziała.O tym jak każdego dnia naszego zwiazku zaliłas jej sie z tego ze juz nie wytrzymasz ze mna dłuzej, ze chcesz mnie zostawic dla innego, którego kochasz naprawde.przepraszam cie.nie chce juz zebys była z tym kogo nie kochasz naprawde. chce zebys była szczęśliwa. nie chce z toba rozmawiac.nie odpowiadaj.pojde stad.udawajmy ze juz sie nie znamy.zreszta i tak za kilka tygodni juz nie bedziemy mieli sie jak widziec.pa.i jeszcze raz kocham cie .kochałem.i zawsze bede." popatrzył jej głęboko w oczy. przytulił ją ostatni raz . ze łzami w oczach. chciała go zatrzymac ale on pobiegł.oboje wiedzieli ze juz nigdy nie beda szczęśliwi.od tamtej pory Julka strasznie zamknęła się w sobie.z nikim prawie nie rozmawiała.podobnie było z Dawidem.oboje chcieli umrzeć.kazdego dnia myśleli o tym co sie stało. mineło sporo czasu od kiedy widzieli sie poraz ostatni.w końcu po 4 latach przesiedzianych w domu . ze łzami .z tabletkami antydepresyjnymi.postanowili wyjść z ciemnego pokoju.Emo.Taki był ich styl.Dziewczyna idac ulica i myslac jaki ten swiat jest beznadziejny mijała właśnie mały klub dyskotekowy.wszyscy byli tam usmiechnieci.strasznie jechało wódką .ten swiat wydawał sie jej obcy.muzyka. taniec.przytulanki i wygłupy.siedziała w koncie. az nagle dostrzegła wzrokiem przystojnego bruneta.kogos jej przypominał.nagle i on spojrzał na nia.oboje gapili sie tak na siebie w koncu postanowili do siebie podejsc."zatańczysz?" zapytał."nie wiem czy umiem , dawno nie tańczyłam" "ja tez, ale zawsze mozemy sprobowac" po szybkich kawałkach nagle zagrała wolna muzyka.przytulili sie do sb.dawno nie czuli tego uczucia. niespodziewanie pocałowali sie.gdy wyszli przed klub na ulicy było ceimno. ale ona w swietle latarnii zauwazyłą rany na jego rekach i nadgarstkach.po dłuższym milczeniu uśmiechnęli się do siebie. "Ty też się tniesz?" -zapytał ."Tak.Z jakiego powodu to robisz?" "Dużo by tu mówić.A Ty?" "Mogę tyle samo powiedzieć co ty.Wiesz co ?Wtedy jak tańczyliśmy... i ten pocałunek.Dawno tego nie czułam.Przypominasz mi pewnego chłopaka ..." "Ty też mi kogoś przypominasz.Ale ja i tak kocham tylko jedną dziewczynę.Kocham, kochałem i zawsze kochać będę.Nie mogę o niej zapomnieć." "A jak ma na imie?" "Julka.Ciekawe czy czasem o mnie myśli... teraz najchętniej skoczył bym z mostu.Nie chcę już dłużej cierpieć z tego powodu.." "Julka? Serio? A jak ty masz na imie?!" "Dawid.A ty?" "Dawid?!" "No tak." -dziewczyna odpowiedziała wielkim szlochem przytulając się do niego i mówiąc "Kocham cie Dawid.Kocham , kochałam i zawsze kochać będę.To ja , Julka." .Wtedy on i ona coś zrozumieli.Niepotrzebna była im tamta chwila , kiedy odeszli od siebie.Wyjaśnili sobie wszystko.On czuł się winny temu ze uwierzył Kindze i innym ludziom a nie Julce , którą kochał ponad życie."Wiesz co,Julka?" "Tak?" "Uważam ze najlepiej byłoby gdybyśmy teraz umarli.Wtedy nic nas w niebie nie rozdzieli" "Pragnę naszej śmierci.NIe chce przeżywać tego wszystkiego znowu, gdy wszystko się spieprzy" "W sumie ... woda w tej rzece jest dość głęboka." Popatrzyli na siebie ze zrozumieniem.Stanęli na barierce mostu.On dał jej żyletkę , i zaczęli ciąć w miejscu żył.Ostatni raz pocałowali się i skoczyli w głęboką wodę.Potem już tylko ich rodziny postanowiły że pochowają ich razem.Znaleziono ich na dnie wtulonych w siebie i z uśmiechniętymi buziami.

nieporozumienia

-Marika proszę cię, daj mi tylko chwilę.
-Nie rozumiesz, że nie mam ochoty poświęcać ci ani odrobiny mojego czasu?-swoje iskierki w oczach zamieniła na chłodną obojętność. Szarpnęła ręką a on ją puścił. Chwyciła walizkę i mijając go zrobiła kilka kroków. Karol odwrócił się i smutno spojrzał na jej oddalającą się sylwetkę.
Sebastian znał swoją siostre jak nikt inny i doskonale wiedział, że jest zbyt dumna aby pozwolić Karolowi na jakiekolwiek tłumaczenia, dlatego postanowił sam się tym zająć:
-To ja jestem ojcem tego dziecka.-Marika słysząc jego słowa zatrzymała się w pół kroku jakby zamurowana.
-Wiem, ja też nie jestem bez winy ale Aśka okłamała nas wszystkich.-powiedział Karol a oczy Mariki momentalnie się zaszkliły.-Nic mnie już z nią nie łączy.
-Czy ja zawsze o wszystkim musze dowiadywać się ostatnia?-odwróciła się powoli w ich stronę, zatrzymując wzrok na niebieskich tęczówkach.
-Chciałem ci powiedzieć ale ty nie chciałaś słuchać.-Sebastian zrobił krok w jej stronę.
Dziewczyna stała jak skołowana i nie potrafiła ogarnąć tego co się działo w jej głowie jak i na zewnątrz.

Uśmiechaj się ciągle, nie smutaj nigdy!!!

Cześć. Chciałem wam opowiedzieć pewną historię o miłości.
Był chłopak o imieniu Sebastian. miał 16 lat, mieszkał w LA.
Jego życie zmieniło się w Październiku gdy spotkał 2 wspaniałe dziewczyny.
Agata i Karolcia, lecz Sebastiana życie stało się koszmarem bo kochał je obydwie ale musiał
wybrać Agatę lub Karolcię. To było dla niego bardzo trudne. W środę na wieczór uciekł i podciął
sobie żyły i trafił szybko do szpitala, przeżył ale nadal cierpiał, gdy dostał wiadomość od obydwóch dziewczyn że zostawiają go jedna jako siostrzyczka druga jako dziewczyna, po tej wiadomości uciekł stanął na moście i skoczył, zginął na miejscu.

Sebastian Bieber, Chłopak z marzeniami

To był chłopak który miał 16 lat, Mieszkał w Los Angeles, chciał zostać piosenkarzem i aktorem.
Pewnego dnia szedł na alei sław, usiadł i zaśpiewałem piosenkę Justina Biebera Be alright skończył ją śpiewać a wokół niego było wielu ludzi ale był tam jeden mężczyzna który był poducentem muzycznym i
dostrzegł jego talent!!!!. Podzedł do chłopaka i powiedział: Cześć, jestem producentem muzycznym, słyszałem jak grasz i śpeiwasz i zainteresowałem się tobą, masz duży talent i chciałbym cię wypromować.
Chłopak był bardzo szczęśliwy z tego że ktoś dostrzegł jego talent.
Cieszył się że nie będzie już się ciął, że nie będzie myślał o śmierci. To był chłopak który cierpiał każdego dnia, który ciął się, chciał odejść z tego świata, mówił że jego życie nie ma sensu.

Następnego dnia zadzwonił do producenta i spotkał się z nim. Chłopak pojechał do studio w którym czekał na niego producent muzyczny. Więc kazał zaśpiewać sebastianowi tak miał na imię ten chłopak. Żaśpiewał, Wszyscy byli zdumieni jego talentem i zaproponowali mu nagranie demo=, Sebastian się zgodził i nagrał demo. Po 2 miesiącach zdobył tysiące fanów.